De bevalling, The Story

We hadden beloofd nog eens helemaal het verhaal te vertellen over hoe de bevalling verliep. Hieronder het bijzondere verhaal!

Op donderdag 10 september had Marieke Gideon nog met de fiets van school gehaald, in de middag naar jongens-turnen, in het uurtje wachten nog even boodschappen gedaan, en ’s avonds nog een gesprekje op de school van Gideon. ’s Avonds had ze wel last van zware benen maar dat kwam naar eigen zeggen “waarschijnlijk omdat ik wat te druk ben geweest” 😏

Achteraf was dat al wel het begin van de bevalling…

11 september 2020

02.00u
Marieke heeft weeën. Nog niet intens, maar duidelijk anders dan de voorweeën die ze de 2 weken ervoor had. Voor haar is het duidelijk dat het begonnen is, maar ze kan tussendoor nog wel slapen.

04.00u
Het wordt al iets heftiger. Nog niet heel erg, maar slapen zit er niet meer in. Ze gaat naar beneden een beetje aanrommelen, broodje voor Gideon smeren en wat laatste dingetjes opruimen en klaarzetten.

06.30u
Marieke maakt mij wakker en ik weet nog van niks. “Het is begonnen” krijgt ik te horen. 2 minuten later van wakker worden en verwerking is het nieuws bij mij ingedaald en krijgen we een brede glimlach op ons gezicht. We besluiten Gideon niets te vertellen en hem gewoon naar school te brengen omdat we geen idee hebben hoe lang het nog gaat duren.

07.30u
We zitten met z’n 3tjes aan tafel net als altijd. Marieke kijkt en zucht afentoe eventjes moeilijk, maar als het ook Gideon opvalt komen we ermee weg met “mamma heeft weer een beetje buikpijn”. Want dat was de laatste tijd niet heel gek.

08.10u
Ik brengt Gideon naar school en Marieke appt naar de verloskundige; “Kan ik je zo even bellen? Kijk maar wanneer je tijd hebt”. Onze verloskundige is een vriendin die bij de bevalling zal zijn. Heerlijk om een vertrouwd persoon erbij te hebben, maar ook in de aanloop hiernaartoe was dat heel fijn. Een minuut later hangt ze aan de telefoon; “Ik denk dat het begonnen is”. Contracties om de 4 – 5 min.

09.00u
Marieke zit beneden de weeën rustig weg te puffen. Ik ga nog gauw even wat werken want het duurt nog wel even – dacht ik. De verloskundige komt en samen lopen ze de planning door. De weeën worden steeds heftiger, maar tussen het zuchten door kletst Marieke er nog gezellig op los.

09.30u
Inmiddels beginnen de rugweeën bij Marieke ook op te spelen en maakt het kletsen plaats voor meer actief wegzichten. Ik vraag of het wat stiller kan omdat ik me steeds moeilijker concentreren en besluit (na enig aandringen en een aantal blikken vanaf de bank) de laptop weg te leggen en maar een beetje te helpen. Dat begint wel nodig te worden want de weeën beginnen pijnlijk te worden in overgang naar actieve fase.

09.45u
Marieke wil graag weten hoe ver ze is. Na inwendig onderzoek met de verloskundige zitten we al op 4cm! Dat hadden we niet verwacht 😶

10.00u
De verloskundige vraagt of Marieke het fijn vindt dat ze blijft of dat ze weg gaat en komt als Marieke denkt dat het nodig is. Marieke geeft aan dat ze het fijn vindt als ze blijft. Ze gaat even gauw nog wat spulletjes halen van thuis en komt dan terug.

10.30u
De verloskundige komt terug in ziet Marieke hangend over de bank de weeën op vangen. Ze zijn heftiger aan het worden en ik mag het ziekenhuis bellen of we mogen komen. Er is een plekje vrij, we zijn welkom. Terwijl Marieke dapper de weeën zit weg te puffen, proberen we tussen de weeën door richting de auto te gaan. Ze komen nu heel snel achter elkaar.

11.00u
We komen aan bij het Meander Medisch Centrum. Bij aankomst is het ongelofelijk druk, maar we krijgen een parkeerplekje voor de hoofdingang. Marieke wil zelf lopen. Maar als ze na 2 stappen uit de auto weer een wee zit op te vangen zwicht ze en laat ze zich rijden in een rolstoel. De aanwezige parkeerwacht is zo onder de indruk van Marieke haar weeën dat hij van beneden tot bij de afdeling alle deuren en liften haalt en openhoudt. Wat een service en heel erg fijn!

Op de afdeling worden we begeleidt naar onze kamer. Eenmaal daar wordt er een infuus ingebracht bij Marieke. Er hoeft gelukkig alleen een waaknaald in, voor de zekerheid. Onze verloskundige gaat in gesprek met de arts aldaar. Omdat er verder geen zorgen zijn om de baby biedt de arts aan dat onze verloskundige de bevalling helemaal mag doen en dat ze alleen aanwezig zal zijn tijdens het persen. Hoe bijzonder!

11.30u
De arts wil toch even een CTG. Maar het hoeft maar voor een kwartiertje. EN ze hebben een draadloze CTG zodat Marieke gewoon rond kan blijven lopen. De weeën worden steeds heftiger en de verloskundige raadt Marieke aan nog even naar de wc te gaan. De tocht naar het toilet (5 stappen) was een hele uitdaging met alle heftige weeën, maar eenmaal daar breken de vliezen en lijkt de geboorte echt aanstaande. Een beetje een reality shock, want we waren eigenlijk ook nog bezig de vluchtkoffer uit te pakken in voorbereiding op een lange dag. Bizar dat alles zo snel gaat.

12.00u
Marieke krijgt persdrang en er is volledige ontsluiting. Nu mag ze met de weeën meepersen.

12.06u
3 persweeën later wordt Rosalie geboren. Wat een mooi en bijzonder moment. Ze mag gelijk op de borst bij Marieke. Vol verbazing en vreugde horen we Rosalie huilen. Met tranen kijken we elkaar aan, het lijkt wel een droom.

Na een paar minuten mag ik de navelstreng doorknippen en blijft Rosalie een uur lang bij Marieke op de bost liggen. Wat gaat een uur dan snel.

Terwijl Marieke lekker even een douche neemt heb ik een eigen momentje met Rosalie. Ik mag haar aankleden en eventjes voor het eerst van haar genieten. Wat een bijzonder moment.

14.00u
Rosalie wordt door de kinderarts nagekeken en wordt helemaal goedgekeurd. “En nu?” vragen we. Kan Gideon hier komen om zijn zusje komen te bekijken?

“Ik denk dat Marieke zo even mag douchen en dat jullie zo lekker naar huis kunnen” antwoordt de verloskundige…

😳

14.30u
We zitten thuis op de bank. What just happened???

15.00u
Gideon zit met zijn zusje op de bank. Wat is hij trots.

En wat zijn wij dankbaar.

Wauw…

We moesten sowieso in het ziekenhuis bevallen omdat Marieke de vorige zwangerschappen erg veel bloed was verloren. Maar gelukkig was dat deze keer de enige reden om naar het ziekenhuis te moeten! We hadden ons voor de bevalling voorbereid op minstens 1, misschien 2 dagen ziekenhuis. Maar dat het zou lopen zoals het is gelopen hadden we in de verste verte niet durven dromen.

En zo mooi dat ook veel dingen die Marieke op haar “verlang lijstje” had staan ook zijn gebeurd. Zo had ze gehoopt dat Gideon in ieder geval 2 weken naar school kon voordat de baby kwam om te wennen aan het nieuwe schooljaar en de nieuwe klas. En precies op de vrijdag ochtend van de 2e week begonnen de weeën.

Ze hoopte ook dat het ’s nachts zou beginnen zodat ze in alle rust kon aanrommelen en de weeën thuis opvangen tot ze naar het ziekenhuis zou moeten. En ook dat is precies zo gegaan.

Dat de hele bevalling zo ongelofelijk snel en voorspoedig zou kunnen verlopen hadden we nooit verwacht. Zo bijzonder dat onze vriendin de hele bevalling mocht doen. Marieke heeft geen moment aan “draadjes” hoeven zitten. En de gehele tijd dat we in het ziekenhuis waren – waren er op het hoogtepunt 5 mensen op de kamer waarvan 2 wijzelf. Wat een contrast met onze vorige bevallingen van David en Gideon. Ondanks de momenten van heftigheid van de weeën en het persen was er rust en vrede in de kamer.

En in die vrede werd Rosalie geboren…