Hoe is’t nu?

Als mensen vragen hoe het gaat zeg ik vaak: ‘het gaat in de omstandigheden goed’. Ja, het is heftig en ja, op sommige dagen lijkt het of ik het verdriet niet aankan. 
Maar, doordat God voor ons zorgt en we heel veel troost bij Hem kunnen vinden, gaat het in de omstandigheden goed. We dromen vaak over David en dan worden we wakker en moeten we de realiteit toch weer onder ogen zien. De realiteit dat David echt nooit meer terugkomt, de realiteit dat als we een broertje of zusje voor David zouden mogen krijgen, ze David nooit zullen kennen. De realiteit dat mensen ons weer ‘gewoon’ zien als Nathanael en Marieke zonder kinderen, terwijl dat niet zo is en wij ons niet zo voelen.

Er zijn veel momenten dat het allemaal best pittig is. Zo hebben wij veel vrienden met kinderen, vrienden die in verwachting of net bevallen zijn. Natuurlijk zijn wij met heel ons hart heel blij voor hun en genieten we mee in hun vreugde. En toch wordt het verlangen naar David dan heel groot. Bijvoorbeeld als ik met vriendinnen praat over zwangerschappen en bevallingen. Of als we met vrienden bij elkaar zitten, alle kinderen met elkaar spelen en er een Maxi-Cosi staat met een prachtig kindje erin, zou ik zo graag willen dat David daar bij kon zijn. Dat David onderdeel zou zijn van die gezelligheid. Dat David mee zou kunnen genieten van de gave mensen die we om ons heen hebben en wij van hem.

En toch, toch weten we dat er hoop is voor onze toekomst. God heeft een hoopvolle toekomst voor ons gepland. We hopen dat God ons ooit een broertje of zusje voor David zal schenken en we kijken uit naar die dag. Wat zullen we daarvan genieten. We weten dat God ons zegent en dat we daarvan mogen genieten. We weten dat we God alle eer mogen geven voor wat Hij doet, ook al zien we niet alles. Hij is het waard!

Het is niet (meer) mogelijk een reactie te plaatsen


Berichten 1 tot en met 9 van totaal 9
 

christa kooistra uit amersfoort

woensdag, 04-01-12 20:47

Lieve ouders,

Want dat zijn jullie!Er is echt hoop voor de toekomst! David is zo een bijzonder mannetje geweest. Zijn korte leventje hier op aarde heeft heel veel teweeg gebracht echt heel veel!
Ook jullie beiden hebben heel veel indruk gemaakt op mij en ik weet zeker op iedereen die met jullie meeleefde en nog steeds meeleeft. David leeft voort in jullie harten in onze harten..
Dat neemt het verdriet niet weg natuurlijk, het leven gaat in alle snelheid door en dat is misschien wel het meest lastige.
Voor nu heel veel sterkte, wij bidden voor jullie.

 

Pap

donderdag, 22-12-11 12:23

Lieverds, opnieuw een traan. Ik hou van jullie. En er is een toekomst.
Pap

 

Eunice

woensdag, 14-12-11 12:11

Opnieuw raakt het bericht me. De pijn/confrontaties die elke dag met zich meebrengt...je moet door, maar oh wat doet het pijn! Zelfs ik denk vaak wat mooi het zou zijn om de kindjes samen te zien spelen of samen op de bank in de crèche gezellig te beppen tijdens de borstvoeding ;-) Ook ik had daar al zin in tijdens onze zwangerschap en mis jullie dan ook in alle baby-gezelligheid! Vooral omdat jullie zulke fantastiche ouders zijn, jullie gun ik aan ieder kind! Jullie vergeten hem niet, wij niet en dus ook jullie andere toekomstige kindjes zullen hem 'meekrijgen'.
Arno en onze kindjes kennen mijn vader niet (de pijn daarin is herkenbaar!), maar door mijn verhalen wordt hij ook door hen vaak genoemd. Anne Louise heeft het vaak over de hemel en opa Carel. Laatst zat ze hele diepgaande gesprekken te voeren op de schommel ;-) Over dat als ze naar de Here God in de hemel gaat dat ze dan bij opa Carel op schoot gaat spelen. (Slik!) Of dat ze hem met een vliegtuig op gaat halen. Volgens mij heb ik het niet eens zo vaak over hem, maar toch voelen mensen (en vooral kinderen) wie belangrijk voor jullie zijn en zullen ze niet worden vergeten!

Ik bid en zal heel vaak mee blijven bidden voor die hoopvolle toekomst en jullie ouderschap! Een hele bult kindjes ;-) waarvan David altijd de eerstgeborene zal blijven! Voor altijd in ons hart! Xx

 

carla van osnabrugge uit amersfoort

maandag, 12-12-11 16:37

Lieve Marieke en Nathanael

Pijnlijk te lezen van jullie verdriet. Ik sluit me aan bij de Zegenbede van Inge. David zal altijd jullie eerste kind blijven. Marieke, jij hebt ook een broertje toch..., ik ook. Mijn vader kon op late leeftijd nog emotioneel worden als hij het over dat mooie kindje had dat maar een uur geleefd had. Wat zijn er veel littekens die we oplopen in ons leven. Maar God ziet je hart en iedere traan. Hij geeft ons het zicht op de hoopvolle toekomst. Ik heb de afgelopen weken veel regenbogen gezien, hele mooie. God laat ons nog steeds weten dat Hij hoop geeft. Wat een liefde. Heel veel vrede toegebeden, Carla

 

Kees en Karin

zaterdag, 10-12-11 16:19

Lieve Marieke en Nathanaël, wat zijn we dankbaar dat jullie in jullie verdrietige en vreugdevolle momenten zo transparant willen en durven zijn, en delen hoe onze Vader jullie dichtbij Zijn hart, daarin helpt. We voelen zo aan dat dit soort dagelijkse confrontaties zoveel pijn en gemis oproepen, en we brengen dit steeds bij de Heer. Er zullen mensen op jullie pad komen die jullie zien als M. en N. zonder David, tóch... honderden kennen jullie als de mama en papa van de kleine, grote David en zullen hem niet snel vergeten...! Op ons heeft zijn korte tijd op aarde een onuitwisbare, diepe indruk gemaakt. En wanneer we van Boven naar beneden proberen te kijken, dan weten we heel zeker, dat Hij in Zijn korte tijd hier op aarde in Gods ogen van GROTE betekenis is geweest voor de komst van Zijn koninkrijk. Liefs.

 

Mattanja uit Harderwijk

zaterdag, 10-12-11 09:32

Lieve Nathanael en Marieke, wat heftig toch allemaal. Wat is het goed voor te stellen hoe ontzettend pijnlijk die confrontaties zijn. Voor mij blijven jullie altijd de papa en mama van David! Het mooie mannetje wat zoveel harten dichter bij God heeft gebracht!!! Ik bid ook dat de hoop die jullie hebben op een broertje of zusje voor David uit zal komen, dat God jullie daarin zal zegenen.
Misschien een moeilijke vraag, maar is het erfelijk wat David had? Is dat een extra gebedspunt?
Ik bid voor jullie
liefs

 

Françoise

vrijdag, 09-12-11 14:47

Beste Nathaniel en Marieke,

Heel veel sterkte! Een hele dikke knuffel voor jullie.

Liefs,
Françoise

 

Martineke Poppe

donderdag, 08-12-11 21:50

Hoi Marieke en Nathanael,

Jullie zijn een geweldige papa en mama! Ik wens jullie ook heel veel hoop toe!! We kennen elkaar eigenlijk niet (ik heb Nathanael wel meegemaakt toen ik net bij de EO werkte, Marieke, jou ben ik net misgelopen, ik was met verlof toen jij bij het KCC kwam werken volgens mij, ik werk op de afdeling MarCom), toch wil ik laten weten dat we nog steeds regelmatig voor jullie bidden. We weten hoe het op een kinder-IC is, omdat we rond dezelfde tijd in een soortgelijke situatie zaten, maar dan in Rotterdam. We denken erg veel aan jullie omdat jullie blog zo herkenbaar was en ons zo raakte. Jullie en de kleine David zitten in ons hart.
Veel moed voor de toekomst!

Groetjes

 

Inge

donderdag, 08-12-11 20:58

Lieve Marieke en Nathanaël, het is zó waardevol dat jullie zo eerlijk zijn, dankjewel! Ik zegen jullie met een hoopvolle toekomst en ik kijk met jullie mee uit naar die dag. We houden onze ogen gericht op Jezus, met eer en heerlijkheid gekroond. Gods Liefdevolle hand op jullie schouder, Gods Troost in jullie ziel, Gods Vrede in jullie hart, Gods Liefde in de leegte, Zijn Moed voor iedere dag, Zijn volle Zegen van Hoop over jullie leven.

 
 
nl_NLDutch